Swipen voor liefde, liefde voor swipen
Leestijd: 5 minuten Geschreven door JodiMet de komst van datingapps gaat er een wereld voor ons open. Overal online zijn potentiële dates en partners te vinden: de keuze is reuze. Super fijn zou je denken, want hoe meer mensen een datingapp gebruiken, hoe groter de kans dat je je match made in heaven tegenkomt. Maar is dit wel zo? Waar kun je datingapps het beste voor gebruiken, en waarvoor absoluut niet? Let’s find out.
Even terug naar de start van online daten en datingapps (met name die met een swipe-concept). Met de komst hiervan werd het voor het eerst mogelijk om contact te leggen met potentiële dates buiten je sociale kring. Dus niet iemand uit de kroeg waar alle mensen uit je geboortedorp komen, niet van de sportvereniging waar je al jaren lid van bent, maar iemand die op een geheel andere plek in het land (of de wereld!) woont, werkt, of sport. Een verbreding van de liefdeshorizon dus voor jongeren én voor oudere generaties (twintigers en vijftigplussers waren de leeftijdsgroepen die maximaal aan het swipen sloegen, nu vooral midden-twintigers tot midden-veertigers). Inmiddels is onlinedaten, via apps, de normaalste zaak van de wereld (zeker in deze coronatijden) en is het taboe erop er wel zo’n beetje af. Tenzij je wanhopig op zoek bent naar liefde. Dat wordt nog steeds gezien als not done.
DATINGAPPS WERKEN NIET MEE
Echter maken datingapps het je (bewust) niet al te makkelijk om een partner te vinden. Daarmee zouden ze zichzelf immers in de vingers snijden: hoe meer mensen snel een partner vinden, hoe minder klanten datingapps hebben. Het doel van een datingapp is dus om jou niet al te snel naar succes te leiden én te zorgen dat je hun app blijft gebruiken. Als een soort (mini-)verslaving. Zo verwijst Elisabeth Timmermans in haar boek ‘Liefde in tijden van Tinder’ naar onderzoek dat stelt dat liefde, betrokkenheid, en nauwe verbondenheid tussen twee personen de sleutel zijn tot geluk in een langdurige relatie. Echter zijn deze factoren pas te meten op het moment dat twee mensen samen zijn en niet al op voorhand. Oftewel: het is onmogelijk om een algoritme te ontwikkelen die je, op basis van voorgenoemde factoren, naar de ware liefde leidt. Dat wetende, is het niet gek om te denken dat datingapps er vooral bij gebaat lijken dat je met name tijdelijke (seksuele) relaties aangaat als teken van succes, om vervolgens weer terug te keren naar de app als je op zoek bent naar nieuw contact.
“Het doel van een datingapp is te zorgen dat je hun app blijft gebruiken. Als een soort mini-verslaving”
TIJDELIJKE CONTACTEN
Is dat ook het geval? Gebruiken we apps als Tinder met name om kortstondige (seksuele) relaties aan te gaan? Er zijn meerdere motieven waarom mensen datingapps gebruiken, waarbij ‘casual seks’ slechts op de elfde plaats staat. Wel staan mensen die datingapps gebruiken over het algemeen positiever tegenover casual seks. Dus: datingapps maken deze (zeer) kortstondige relatie wel makkelijker, maar met name voor mensen die daar bewust naar op zoek zijn. Sterker nog, de kans om casual seks te vinden op een ‘datingapp’ is groter dan de kans op een serieuze relatie. Al helemaal als een datingapp wordt afgeschilderd als seksapp: de kans is dan groter dat sommige mensen het ook daadwerkelijk zo gaan gebruiken.
Dat is natuurlijk niet voor iedereen het geval. Er zijn genoeg mensen die op datingapps hun ware liefde hopen te vinden, gewoon een gesprek met iemand willen aanknopen, hun ego een boost willen geven, of alleen uit nieuwsgierigheid een poging wagen. Zelfs ondanks de frustraties die we ervaren op datingapps (zoals het niet vinden van een leuke match, mensen die niet reageren, mislukte dates).
SHIFT IN DATINGCULTUUR
Waar je datingapps ook voor gebruikt, de komst ervan betekende een shift in de datingcultuur naar onmiddellijke aantrekkingskracht en bevrediging (beoordeling van een ander puur op uiterlijke kenmerken en het korte geluksgevoel als je een ‘match’ hebt), gemak (‘even’ de app erbij pakken) en de mate waarin het contrast-effect een rol speelt bij het selecteren van een potentiële partner. Dit laatste wil zeggen dat als je zojuist een online profiel bent tegengekomen van een persoon die je onaantrekkelijk vindt, het profiel dat erna tevoorschijn komt automatisch meevalt (en andersom natuurlijk).
“We zien het kiezen van een partner als winkelen tijdens Black Friday: op zoek naar de allerbeste deal”
Daarbij komt dat hoewel mensen het fijn vinden om keuze te hebben, een overvloed aan keuzes een goede keuze juist kan verhinderen. Hoe meer opties je hebt op een datingapp, hoe langer je blijft zoeken naar potentiële partners, en hoe minder je je écht bindt aan een van die partners dan wanneer de keuze beperkter is. Want stel je voor dat je met iemand contact hebt terwijl je échte ware liefde nog vrij rondloopt? Heb je wel de allerbeste optie te pakken? Vragen die ervoor zorgen dat we constant op zoek gaan naar een beter ‘alternatief’.
ROMANTISCH IDEAAL
Wat natuurlijk volledig in strijd is met ons geïdealiseerde beeld van romantiek, waar het niet gaat om het kiezen van de beste optie, maar om échte liefde die je plots overkomt en waar alle mogelijke obstakels overwonnen kunnen worden (zie ook ons vorige artikel). Op datingapps worden potentiële partners en relaties namelijk gepresenteerd alsof je je favoriete snack uit de schappen kiest in de supermarkt. Je kan net zolang proberen en opties inwisselen totdat je enigszins tevreden bent met je keuze. Een keuze op basis van oneindig veel beoordelingen in plaats van het ‘speciale gevoel’ en de voldoening die je krijgt bij ‘die ene persoon’. Deze ‘winkelmentaliteit’ zorgt ervoor dat we moeilijkheden uit de weg te gaan in plaats van ze te overwinnen. Een shift in de idealisatie van romantiek dus.
Oké, alles samenvattend lijkt het dus een ontzettend slecht idee om een datingapp als Tinder te downloaden en te gebruiken. Naast de teleurstellingen waar we constant mee moeten dealen, zorgt het er ook nog eens voor dat we het kiezen van een partner zien als winkelen tijdens Black Friday: op zoek naar de best mogelijke deal in een overvolle winkelstraat. En dat terwijl datingapps eigenlijk helemaal niet willen dat we een partner kiezen, omdat hun klantenkring dan slinkt en zij uiteraard inkomsten mislopen. Ingewikkeld. Het lijkt er wel degelijk op dat we door het massale gebruik van datingapps (bij gebrek aan fysieke ontmoetingsplekken dankzij één of andere pandemie) een andere mentaliteit aannemen. Op zich niet eens een hele slechte, want wat is er mis met zoeken naar de best mogelijke partner die je kan vinden? Dat lijkt vooral heel logisch. Maar daarmee doen we zó veel mensen tekort en zien we misschien júist wel onze match made in heaven over het hoofd. Want dat hij/zij geen fatsoenlijke foto van zichzelf kan maken, of online niet zo scherp uit de hoek komt als offline, wil natuurlijk niets zeggen (en andersom: ook een perfecte foto zegt helemaal niks).
Zoals Elisabeth Timmermans zegt in haar boek: ‘Vroeg of laat hunkeren we allemaal naar liefde en dan schakelen we verschillende platformen in, in de hoop die liefde ergens te vinden.’ Maar laten we daarmee niet vergeten dat achter elk datingprofiel een écht persoon schuilgaat. Want onze liefde voor swipen (en de afleiding, zoeken naar een ego-boost etc.) is soms groter dan onze wens om daadwerkelijk liefde te vinden. Geen ramp, maar wel zonde. Soms.